کد مطلب:28490 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

خداوند از چه زماني بوده؟

لف) اين كه خداوند نور خوانده شده است، نه به معناي نورهاي طبيعي است؛ بلكه نوعي تشبيه معقول به محسوس است وگرنه خداوند وراي همه اين توصيفات است. ب ) اين كه فرموده ايد: خالق از چه زماني وجود داشته واز بي نهايت سال هم به عقب برگرديم، باز اين سؤال تكرار مي شود. در واقع اين سؤال ناشي از يك غفلت و عدم درك صحيح موجود مجرد است. از آن جايي كه موجوداتي زمان مند و مكان مند هستيم و همواره با امور مادي و حوادث زماني سر و كار داريم، ابتدا در ذهن خود تصور مي كنيم كه همه چيز بايد در زمان تحقق يابد؛ در حالي كه واقعيت اين طور نيست واز نظر منطقي و فلسفه وجود مساوي با زمان مندي نيست. با كمي دقت در ماهيت زمان، مي توان از بند اين اشكال رهايي يافت. واقعيت آن است كه زمان وجودي مستقل از ماده ندارد. به عبارت ديگر زمان ظرفي نيست كه اشيا در آن ايجاد شوند و قرار گيرند؛ بلكه زمان از توابع ماده و مقدار حركت است؛ يعني، چون ماده موجودي سيال و پويا است، وقتي دو حركت را با يكديگر مقايسه كنند از آن زمان انتزاع مي شود و چون خدا آفريننده ماده است و ماده را از اول به گونه اي كه متحرك باشد آفريده است، بنابراين با آفرينش ماده به طور تبعي و عرضي زمان را نيز خلق كرده و قبل از وجود ماده، اصلاً زمان معنا و مفهومي ندارد. در صورت فهم درست اين مسأله روشن مي شود كه اصلاً سؤال از اين كه خدا از چه زماني بوده است؛ به كلي بي اساس و نادرست است؛ زيرا اين سؤال وقتي روا است كه زمان را ظرف وجودي همه چيز حتي خدا بدانيم؛ در حالي كه زمان بعد چهارم ماده است و حتي سؤال از اين كه خداوند جهان را چه موقع و در چه زماني آفريد نيز خطا است، زيرا پيش از خلقت ماده اين جهان اصلاً زماني وجود نداشته است. براي آگاهي بيشتر ر.ك: 1- جهان بيني در فلسفه ما،شهيد سيد محمدباقر صدر 2- علل گرايش به ماديگري،شهيد مطهري 3- مقالات فلسفي،شهيد مطهري 4- آموزش فلسفه، ج 1 و 2،آيت اللَّه مصباح يزدي